40 lat temu, 14 sierpnia 1982 r., w Kwidzynie milicja i straż więzienna przeprowadziły pacyfikację obozu internowania działaczy „Solidarności”. Pobito ponad 80 internowanych, połowa z nich doznała ciężkich obrażeń. Trwająca kilka godzin akcja była odpowiedzią na protest przeciw ograniczeniu odwiedzin w ośrodku.
Po wprowadzeniu stanu wojennego w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. reżim pod przywództwem Wojciecha Jaruzelskiego stworzył obozy internowania dla najważniejszych działaczy opozycji. W ciągu pierwszych kilkudziesięciu godzin obowiązywania przepisów o stanie wojennym internowano 3392 osób. W całym kraju zorganizowano 52 obozy internowania. Najczęściej były to wydzielone bloki zakładów karnych, w których panowały fatalne warunki.
W obozie internowania znajdującym się na terenie zakładu karnego w Kwidzynie władze przetrzymywały przede wszystkim solidarnościowych działaczy szczebla zakładowego i regionalnego, pochodzących głównie z północno-wschodniej Polski. W sumie ok. 150 osób. Panujący tam reżim więzienny uważany był za łagodniejszy niż w innych ośrodkach. Dyrekcja zgadzała się na organizowanie przez więźniów miesięcznic stanu wojennego oraz innych inicjatyw. Sytuację zmieniła zmiana naczelnika obozu internowania. „Liberalnego” mjr. Stefana Mikołajczyka zastąpił kpt. Juliusz Pobłocki, który wcześniej kierował więzieniem o zaostrzonym rygorze w Sztumie.
Bezpośrednim powodem protestu, który wybuchł 14 sierpnia 1982 r., było niewpuszczenie do ośrodka rodzin w dniu odwiedzin. Reakcją władz na bunt było podjęcie wyjątkowo brutalnej akcji pacyfikacyjnej, którą przeprowadziły oddziały milicji i służby więzienne.
Pacyfikacja trwała kilka godzin. Internowani byli polewani wodą, bici pałkami, kopani i szczuci psami. Według relacji świadków kilkunastoosobowe grupy uzbrojonych funkcjonariuszy pod dowództwem oficera wchodziły do cel i ponownie biły internowanych, ubliżając im i każąc niszczyć plakaty związkowe oraz symbole religijne. Do wielu cel wchodzono po kilka razy.
W czasie akcji funkcjonariusze milicji i służby więziennej pobili ponad 80 internowanych. Blisko połowa z nich odniosła ciężkie obrażenia, których konsekwencją niejednokrotnie było trwałe kalectwo.
Następnego dnia kilkudziesięciu internowanych rozpoczęło głodówkę, domagając się m.in. usunięcia komendanta obozu kpt. Juliusza Pobłockiego oraz jego współpracowników. Wstrząsające informacje o brutalnej pacyfikacji w Kwidzynie szybko przedostały się do opinii publicznej w kraju, a dzięki Radiu Wolna Europa dowiedziano się o niej także za granicą. (it/pap)